Comédie-Française

okej tu jest ładnie. sznurowała bucik, opierając go na jednej z tych przecudnej urody kolumn. pozornie łatwe zajęcie wykonywane z teczką pełną rysunków różnych sześcianów pod pachą i puszką cherry coke w dłoni urastało do rangi sztuczki cyrkowej. zwłaszcza, kiedy trzeba było kontrolować niebezpiecznie zsuwającą się spódnicę. przynajmniej udawało jej się na tyle skoordynować ruchy, żeby się nie wypieprzyć i nie rozsypać całego tego majdanu po chodniku. co niewątpliwie było zasługą całych trzech lekcji baletu, które odbyła w podstawówce.

z pewnością. liam przyglądał jej się mniej więcej ze środka ulicy, zanim nie zorientował się gdzie stoi, a konkretniej dopóki uprzejmy kierowca obdrapanego dostawczaka nie wyrwał go zadumy w jaką popadł. otrząsnął się i ruszył przed siebie alias w kierunku amandine. przez moment zastanawiał się czy po prostu jej pomóc, zaproponować pomoc, czy może udać, że nic nie widzi i iść przed siebie. ostatecznie wybrał opcję pierwszą, wyjmując teczkę spod jej pachy. pewnie teraz dostanie po pysku, osądzony o kradzież.

-hej, co jest... - zaczęła, poprawiając idealną sznurówkową kokardkę i błyskawicznie stanęła na dwóch nogach. zachwiała się przy tym, więc strużka koli spływała jej teraz po dłoni wprost do rękawa. chyba wybrała zbyt wysokie obcasy jak na takie sztuczki. - oh, dzięki. - poprawiła się w samą porę, bo jednak stał przed nią uroczy wybawiciel, a nie złodziej teczek. gdyby ktoś ukradł cały jej dobytek artystyczny pewnie wyleciałaby na zbity pysk z tej swojej architektury, stąd te nerwy. inną sprawą jest to, dlaczego ktoś miałby kraść teczkę z rysunkami. zarumieniła się nawet, po same uszy. właściwie rumieniła się z byle powodu, czego szczerze nienawidziła.
onie znowu mi wychodzą długie posty.

-mm, nie ma sprawy - odpowiedział wspaniałomyślnie, jakby ratował z opresji każdą napotkaną na ulicy dziewczynę jeśli miała dostatecznie szczupłe łydki i krągły tyłek. w zasadzie poniekąd tak było. uśmiechnął się więc do niej całkiem leniwie, aczkolwiek zachęcająco i oddał teczkę, wbijając teraz dłonie w kieszenie znoszonych diesli przetartych na lewym udzie. pewnie siedział w domu i ścierał je tarką do stóp jak naciol, a może i nie. zdecydował, że jego rola była zbyt krótka, więc zmarszczył brwi, zastanawiając się jak przedłużyć spotkanie z ów dziewczyną, ale jego przyćpany mózg nie podsunął żadnych pomysłów. westchnął.