Allee des Cygnes

spacerowała sobie gdzieś tutaj, pijąc coca-colę, której puszkę kupiła sobie po drodze w jakimś małym sklepie i zastanawiając się, gdzie podział się jej ukochany kardigan, którego teraz brakowało jej szczególnie, bo było jej zimno. i to bardzo.

ale ładne zdjęcie!
liam zdążył się już narąbać, więc szedł lekkim zygzakiem z naprzeciwka, nucąc pod nosem handshake mgmt, bo właśnie tego słucham ;lans;. zatrzymał się w końcu i chwiejąc na boki usiłował podpalić papierosa. potrzebna natychmiastowa interwencja angie, bo pewnie za chwilę spali sobie rozczochraną czuprynę przydługich włosów.

uznajmy wiec, ze sie znaja, bo nienawidze zapoznawania sie postaci, bo to takie chujowe zawsze xd - hej, liam. - podeszla do niego usmiechajac sie jednokacikowo. - pomoc ci? - zasmiala sie po cichu, majac nadzieje, ze jej nie pobije czy cos za to, ze sie z niego smieje xd no wiesz, roznie bywa. zaraz bede pisala jakies ogarniete posciki tylko znajde cos slodkiego!!!! albo nawpierdalam sie cukru, hm.

kiedyś jadłam cukier. a na jakimś obozie konnym sto lat temu i trochę chleb z masłem i cukrem. to było mistrzostwo, bo i tak wtedy schudłam xd. okej, koniec retrospekcji z życia wziętych.
liam uśmiechnął się do angie najsłodszym uśmiechem na jaki był się w stanie zdobyć, bo potrzebował jej pomocy, nie chciał więc, żeby obraziła się przez jakiś krzywy uśmieszek.
-angie, jasne. hm to znaczy, ogień mnie nie słucha, no wiesz - zamachał jej papierosem przed nosem. rym!

powinnaś wydać tomik poezji.
angie usmiechnela sie rownie slodko, co liam, a przynajmniej sie starala - jesli nie wyszlo, przepraszam za nia! - widze, ze impreza byla udana. - zasmiala sie, zapalajac mu papierosa, przy okazji wyjela dla samej siebie waniliowego slima, ktorych jeszcze prawie pelna paczke miala w torebce, i rowniez go sobie zapalila, poczym zapalniczke schowala do kieszeni. nie oddala jej liamowi bojac sie, ze jeszcze cos podpali, roznie bywa przeciez xd

na przykład swoje bokserki w paski.
-mhm, mieliśmy próbę, wiesz jak jest, angie. angie, aaaangie. when will those clouds all disappear? - wskazał ręką na niebo, trzymając w niej papierosa, z którego żar spadł mu na przedramię jakimś cudem. nie przejłą się tym zbytnio, wsuwając fajka do ust i powoli ruszając przed siebie, uprzednio ująwszy angie pod ramię.

- w takim razie musisz mi obiecać, że kiedyś zabierzesz mnie na jedną z waszych prób. - zaśmiała się, zaciągając się miło swoim papieroskiem. krótką chwilę później wypuściła dym nosem. - hm, a tak w ogóle, zdaje mi się, że szłam w zupełnie innym kierunku, mogę więc spytać, gdzie mnie prowadzisz?

-sam nie wiem - wzruszył ramionami, uśmiechająć się przy tym rozbrajająco i ciągnął ją dalej w tym samym kierunku - wezmę cię jak dopracujemy przynajmniej jeden kawałek. żeby nie było wtopy. jeszcze napiszesz do redakcji bravo girl i będziemy skończeni zanim się zaczniemy - zakończył filozoficznie, przystając na moment, żeby się zaciągnąć. po pijaku tracił możność wykonywania dwu czynności na raz.

- hm, no dobrze. - uśmiechnęła się całkiem szeroko. liam był strasznie kochany, kiedy był pijany i jednocześnie w dobrym humorze. bo kiedy w złym, kończyło się to trochę inaczej, czego doświadczyła na własnej skórze. - może w takim razie wpadniemy do mnie? rodzice wyjechali i w ogóle, a nie chcę się potem martwić czy dotarłeś bezpiecznie do domu.

-mm, jasne. czemu nie - liam uśmiechnął się do swoich myśli, które momentalnie zakwitły w jego przesiąkniętym wódką umyśle. naga angie i seks pod prysznicem. potem na kuchennym blacie i w końcu na dywanie obok łóżka. cenił sobie oryginalność. okej, żeby nie było, że liam to skończona świnka, objął angie ramieniem, żeby nie marzła i żeby po drodze nie porwał jej jakiś talib, albo cygan. i poszli, zacznij.

zachciało jej się wieczorem zaczerpnąć świeżego powietrza więc się wybrała na mały spacer. hasała sobie allee i przyglądała się wieży eiffela. oparła się o barierkę i się lampiła czy coś.

opierała się o barierkę, starając się wyciszyć; każdy czasem potrzebował czegoś takiego jak ~~wycieszenie~~ [xd] nawet frances, która słynęła w kręgach towarzystkich z tego, że była okropna i sukowata, dobrze zorientowanemu człowiekowi wystarczyłoby tylko na nią spojrzeć, żeby uznać, że frances się nosi, bo już sam fakt, że na wszystkich patrzyła z góry, mówił sam za siebie. na uszach miała swoje wielgachne słuchawki i słuchała hip hopu, bo ja ostatnio słucham, więc ona też musi. poza tym wiatr popsuł jej fryzurę, bo ten legendarny taft do włosów to wcale nie taka legenda, ale i tak jest dobry...

jemu nic włosów nie psuło, bo takiego elwisa jakiego ma na awku robił tylko od święta, na urodziny babci albo jak go zapraszano na rockowe orgie, miał tylko takie trochę je roztrzepane, przydługie na karku i fajne. nie był mną dzięki bogu i nie miał syndromu wiecznego poprawiania grzywki. za to się trochę upalił przed wyjściem z domu, żeby jakoś przezyc jeden z tych dziwnych wczesnojesiennych wieczorów, każdy powód jest dobry i teraz szedł wyjątkowo lekkim krokiem, paląc energicznie własnoręcznie skręconego papierosa.

- hm, cześć, ian - musieli się znać, inaczej nie widzę żadnego powodu, dla którego miałaby się niby do niego odzywać, bo frances nie nawiązywała z reguły znajmości, może dlatego, że w paryżu nie było już nikogo wartego poznania, kogo by nie znała, ot cała tajemnica poznawiania. - dokąd idziesz? - zapytała, zsuwając słuchawki z uszu, rzadko się zdarzało, że doznawała wycieszenia w sobotnie wieczory i miała nadzieję w związku z tym, że wybierał się na jakąś odjechaną imprezkę, na którą zabierze frances ze sobą, bo była taka fajna, że każdy chciałby ją ze sobą zabrać na imprezę...

- o, frances - ucałował ją po francusku, ale nie z języczkiem i nie między nogi, tylko w sensie, że tak w policzki, wieeesz! z manierą i dramatycznym gestem szczupłej, zadbanej ale nie niemęskiej, no wiesz, dłoni. nie był zniewieściały, raczej po prostu bardzo teatralny - w sumie to nie wiem. pewnie cię rozczaruję - wsunął dłonie w kieszenie spodni, było zimno - ale żadnych imprez - oczywiście, miał zaproszenia na pięć różnych, ale nie miał na nie kompletnie ochoty.

- no to co, w takim razie? też tylko sobie tak podziwiasz naturę, sekwanę i niebo? - zapytała, rozroiłaś mnie tym

po prostu, ale spoko, frances raczej nie, bo ona tego nie mogła czytać.
- to do ciebie niepodobne - stwierdziła, chociaż w sumie nie wiedziała, czy znała go na tyle, by o tym mówić, ponieważ zwykle tylko wymieniali ze sobą kilka słów lub zdań, rzadko prowadzili prawdziwe rozmowy, bo żadne z nich w danym momencie akurat nie miało na to czasu i wyglądało na to, że to pierwsza taka i jedyna w swoim rodzaju okazja. w gurncie rzeczy w głębi duszy frances zawsze miała do niego żal, że nigdy jej nigdzie nie zaprosił, ale raczej się tym nie przejmowała.