Le Georges

to jest gdzieś w pompidou, z tego co pamiętam. siedział tu sam, biedny i wzgardzony przez alice, a mimo wszystko miał wrażenie, że i tak jest w stanie unieść się dumą albo nie unosić się dumą i znaleźć sobie kogoś, z kim będzie mógł uprawiać dziki seks w wannie pełnej goracej wody... okej, wcale sie tak nie czuł. czuł się jak pomiot jakiś, jezu, naprawdę, nigdy w życiu jeszcze nikim się nie przejmował tak jak przejmował się alice. wcześniej zawsze siedział w skorupce, a teraz żałował, że jeden jedyny raz z niej wylazł, bo bardzo się sparzył, więc obiecał sobie, że nie wyjdzie z niej już nigdy, przenigdy więcej.

za to greta nie należała do dziewczyn z hm, twardą skorupką. jakkolwiek to brzmi zmierzam do wniosku,że otwierała sie dosyć łatwo a serce miała takie, że niemożliwe do złamania. nie kamienne, a raczej gumowe. znaczy, że bardzo flexible, inaczej tego nie ujmę. tyle rzeczy już zniosło, łącznie z zerową dawką rodzicielskiej miłości, że chyba nie dało się go skrzywdzić, czyli greta miała stosunkowo łatwe życie. i trudnego kaca dziś, męczył ją od samego rana. a teraz wybierała się na kolejną imprezę, ale musiała napić się kawy, więc wbiła tu, miała zniżkę studencką, znaczy darmowe wejście, więc czemu nie!

zauważył gretę chyba głównie dlatego, że inni też się za nią oglądali, a on podążał za ich wzrokiem, by stwierdził, że wowcio, greta ma bardzo ładne włosy i chyba twarz również, w każdym razie na tyle ładne, że warte uwagi, przynjamniej jego uwagi, w sumie tylko jego uwagi, jak sądził, kiedy próbował jakoś hm zaczepić ją wzrokiem, co wreszcie mu się udało, a potem uśmiechnął się do niej bardzo very szeroko, ukazując swoje zęby. w końcu ten wieczór należał do niego, jak sobie wmawiał, nawet jeśłi nie zamierzał przeprowadzać tu z nikim głębokich rozmów albo uprawiać seksu czy czegokolwiek co przeważałyłoby na to, że ten wieczór rzeczywiście jest jego. po prostu zamierzał być wesoły! od jakichś dwóch tygodni, które przechodził strasznie wściekły na cały świat.

greta za to, jak zawsze w pobudzonym nieco jakimiś lekami matki, świetnym nastroju podeszłą doń lekkim krokiem, a powiem Ci, że chodzenie lekkim krokiem w tak niewygodnych, ale potwornie ładnych, metalicznych w kolorze butach było niezłym wyczynem, uśmiechając się równie szeroko, przy czym prezentując również idealnie proste, bielutkie uzębienie będące sukcesem sztabu dentystów i ortodontów razem wziętych.
- cześć - rzekła, bez pytania siadając na krześle przy jego stoliku i zakładając jedną chudą nogę na drugą chudą nogę, ciekawie. - postawić ci kawę?

- nie, ale jeśli chcesz, ja mogę postawić tobie. kawę - muknął, nieco obojętnie, ale widać było, że wcale nie jest obojętny względem niej, przecież miała zbyt ładne włosy, HEHE. zaskoczyła go, liczył na to, że raczej przejdzie obok, zamiast sie przysiadać, ale obstawiał, że pewnie był najładniejszy ze wszystkich facetów, którzy się uśmiechali, a tak poza tym to pewnie nie było żadnych wolnych innych stolików... tak to sobie tłumaczył, bo po prostu nie rozumiał, że mogła się do niego przysiąść najzwyczajniej w świecie od tak. - jestem charlie, a ty pewnie też masz jakieś imię.