Rue d'Auteuil

tam w oddali za pierwszą latarnią na prawo mazie się ławka, więc on tam siedział na tej ławce, z nogą założoną na nogę ale po męsku, nie jak prawdziwa kobieta i przez moment spoglądał w niebo, żeby zaraz zająć się lekturą nie, nie playboya, lecz na przykład jakiegoś pisma z nowinkami technicznymi i takie tam facetowskie rzeczy, którymi interesuje sie tylko facet, a dimitri był facetem. ignorował spojrzenia szerokobiodrych dziewcząt, śliniących się do niego w sposób wręcz odstraszający.

mandy własnie wracała nie-wiem-skąd, w zasadzie było jej zimno bo zostawiła kurtkę w domu, bo uznała, ze trzeba korzystac z ostatnich, slonecznych dni, bo kto wie, może niedługo spadnie śnieg i trzeba będzie chodzić w grubych płaszczach i szalikach. jak tak sobie szła, to zauważyła dimitriego (wcale mnie jego imie nie smieszy..) i podeszła do niego, by przysiaść sie obok chlopaka na ławkę. - cześć! - powiedziała, uśmiechajac sie całkiem szeroko.

w ostaniej chwili opanował odruch przewrócenia oczami, myślał, że wreszcie jakieś małolaty postanowiły do niego pozarywać, a tego juz szczególnie nienawidził. szybko jednak zauważył, że ta konkretna małolata to tym razem mandy, wiec również sieuśmiechnął, lustrując łakomym spojrzeniem jej usta i lśniące zęby (na szczęście nie było na nich żadnych piegów).
- cześć, mandy - odparł i przysunął się bliżej, żeby pocałować ją w policzek, niepokojąco, lub - jak kto woli - pokojąco blisko prawego kącika ust. - wracasz skądś?

w zasadzie była całkiem zadowolona ze miała na sobie tylko leginsy i topik, bo wyglądała calkiem ładnie i czuła się super sofistykejtyd etc. pogładziła go wierzchem dłoni po policzku w mega bardzo czułym geście i uśmiechnęla się jednokącikowo, krzyżując nogi w kostkach. - wracam, wracam, ale to nic wielkiego.. a ty co tu robisz? czytasz coś? moze ci przeszkadzam? - spytała nieco zaniepokojona. to wręcz urocze z jej strony.

on też tak pomyślał i mało brakowało, aby poiwiedział to samej mandy, zaraz jednak stwierdził, że nie może jej tak słodzić, bo jeszcze się dziewczyna do tego przyzwyczai, a potem będzie miała pretensje, że dimitr nie obsypuje jej komplementami. złapał ją za nadgarstek tej ręki, którą smyrała go w policzek, żeby ująć jej dłoń w swoje dwie. teraz już żadna nastolata się nie przysiądzie, jak zobaczą, że jest zajęty, w sumie właśnie wyglądali, jakby byli parą!
- nie przeszkadzasz mi, tylko czytałem, ale to w sumie nieważne, skoro jesteś - to też urocze!!!!!!! uśmiechnął się uroczo również i dmuchnął sobie w grzywencję, bo włosy wchodziły mu do oczu (uszu...). - jak tam dzień?

z uszu to co najwyzej wychodzily. - dzień? nic specjalnego, normalnie, jestem trochę zmęczona i marzy mi się ciepla kąpiel. albo coś w ten deseń, bo trochę przemarzłam... - wyznała mu, przysuwając się do niego, by ukraść mu odrobinę ciepełka. każdy pretekst jest dobry, by poprzutulać się do dimitra. - a jak u ciebie, hm? - spytała, podnoszac nieco glowę, bo byl od niej wyższy nawet jak siedział. może i nawet bardziej wyższy jak siedział, bo jak stali to ona miala obcasy, a to dodawało jednak kilka centymetrów.

objął ją raminiem, przyciskając mocniej do siebie. chętnie oparłby brodę na jej głowie, ale kiedy mówił, musiał ruszać szczęką, wiec to mogłoby być niewygodne, także się powstrzymał.
- jeśli chcesz, to możemy pójść do mnie. wykąpałabyś się - wcale nie chciałby jej podglądać - a ja w tym czasie mógłbym ci zrobić coś do jedzenia albo chociaż kakao, hm? - zaproponował, bawiąc się jej włosami, starał się jej za nie nie pociągnąć, bo byłoby głupio. - u mnie nieźle, to znaczy, wiesz, byłem dzisiaj u jednego kolegi, ale to tylko tyle.

powiedziala zeby w takim razie poszli do niego i zacznij : d