mc donald's

okej, przyszli więc i jestem pewna, że siedli przy jakimś stoliku pod oknem z waniliowymi szejkami. pachniało hamburgerami, w które wkładając tabeltki przeciwymiotne, możesz sobie sama zobaczyć, odwracając swojego hamubergera do gory nogami albo zaglądając pod mięsko, heh.
była już trochę zła, bo to ją męczyło, zastanawiała się, po jakie licho wymyśliła sobie podrywanie faceta, który zachowywał sie jak gbur. teraz milczała, w zasadzie milczała już cały czas, wbijając spojrzenie w jego dłonie.

nieprawda, bo santini miał czekoladowego. zastanawiał się, czy można tu palic, ale po krótkiej obserwacji w trakcie której zauważył sporo dizeci, balonów i innego syfu, stwierdził, że chyba lepiej nie próbowac. no trudno, jeszcze jeden dzień powalczy z nałogiem, będą już całe trzy.
-smacznego - życzył jej więc w ramach niespodziewanego przypływu humoru!

- no dzięki - wzruszyla ramionami, po czym wciągnęła przez słomkę dużo szejka, ale szło jej topornie, bo był mocno zamrożony izabolały ją usta od tego nadmiernego wciągania! oparła łokieć o blat, a brodę na ręce, spojrzenie kierować w jego stronę i było to raczej znudzone spojrzenie.
- kim jesteś, santiago? - zapytała, marszcząc przy tym brwi. - bo ja nie wiem, kim jesteś - hehe, piieeeerdolenie.

-cóż, to dośc skomplikowane pytanie. ale nie martw się, człowiekiem, francuzem, mężczyzną, więc chyba zapowiada się dobrze - zdjął plastikową przykrywkę, cóż za głupkowate słowo, bo nie lubił nie widziec, co pije. niespodziewanie dobry humor wciąż trwał, wow. - ciebie nie pytam, nie wątpię, że jesteś za kogo się podajesz... za kogokolwiek się podałaś. hm, nieważne, chyba powinienem zostac przy półsłówkach - powiedział rozbawiony.

uśmiechnęła się, chyba pierwszy raz tego wieczoru już naprawdę i rysy jej twarzy jakoś same z siebie złagodniały. przygryzła słomkę przednimi zębami, a nie żebrami.
- a co robisz? znaczy, nie wiem, jak dla mnie możemy zostać przy półsłówkach, jeśli tak ci lepiej. nie martw się, ciągle utrzymuję, że podałam się za niejaką raquel i naprawdę mam tak na imię, santiago - powiedziała i siorbnęła jeszcze szejka.

-nic takiego. - to jednak półsłówka. w sumie nic nie robił, bo niezbyt odnajdował się w rzeczywistości ostatnio, całe szczęście że feliks zarabiał całkiem niezłe pieniądze i był generlanie miły,no ale niby rodzinne koneksje zobowiązują. nie powiedział tego wszystkiego raquel, bo niby dlaczego miałby jej to mówic, cnie. - a ty? licealistka? studiujesz?

- mam siedemnaście lat - odparła. - a na ile wyglądam? dwanaście czy dwadzieścia dwa? widzisz, z ludźmi dziwnie bywa, czy jestem dla ciebie za młoda? bo chciałbym wiedzieć, ale i tak nie zamierzam dać ci spokoju przez najbliższą godzinę - poinformowała go i poklepała blat stołu, dzielnie dalej pijąc swojego szejkacza.

-powinienem się bac? -zapytał zupelnie powaznie, bo teraz na powaznie zaczal rozwazac, czy czasem nie jest cos nie w porzadku z nia. znaczy nie wydawalo mu sie, ale nigdy nie wiadomo, szczegolnie ze tak strasznie na niego naciskala, nawet jak praktycznie dal jej kosza, no ale, najwyrazniej jakas bardzo zdesperowana... - dlaczego za mloda, huh? skad wiesz ile ja mam lat? moglbym miec na przyklad trzynascie, nigdy nie wiadomo.

- no właśnie nie wiem, ile masz lat, tak więc pytam się, czy przypadkiem nie jestem za młoda! - wyjaśniła mu i zabełtała swoim szejkiem w kubku, już nie mogła, a miała przed sobą ponoć połowę, mimo to odstawiła kubek na blat i popchnęła w jego stronę. - już nie chcę, to jest zbyt... no nie wiem, wypełnia mnie o oo tak. - mruknęła i przygładziła swoje włosy. - ile masz lat? 14?

-strzal w dziesiatke. - pokiwal powaznie glowa. on juz swojego wypil, bo to facet i pewnie nie pil tak wolno jak ja, w ogole najwolniej zawsze wszystko zjadam. ... ech. - jestes bulimiczka? - zapytal, unoszac brew, bo skoro raquel czuje sie dziwnie, ze cokolwiek wypelnia jej zoladek, to wiesz.

- nie jestem, no ale ile masz lat, santiago? powiedz mi, przecież ja ci powiedziałam, bądźże fair, chłopcze - roześmiała się, w zasadzie ciągle się śmiała, bo taką już wesołą miała naturę. - ja po prostu nie jadam zbyt wiele i, nie, wcale nie ejstem anorektyczką, po prostum mam żołądek tak malutki, wielkości, nie wiem, piłeczki golfowej pewnie, wiele mi do szczęścia nie trzeba.

-dlaczego tak sie na to uparlas? nie wydaje mi sie to jakos bardzo wazne, ale jezeli bardoz nalegasz, to dwadziescia trzy. - nie kontynuowal tematu jej zoladka, nie byl w koncu jej dietetykiem, wiec wiesz. poza tym generlanie chyba w ogole nie byl dobry w takich rozmowach o niczym, zdecydowanie bardziej wyszkolil sie w rozmowach o zyciu pozagrobowym i w ogole. nie zapytal, czy jest za stary dla niej, zeby nie robic jej jakichs nadziei xd teraz jak mu powiedziala, ile ma lat, to chyba jeszcze bardziej ja traktowal jak wkurzajaca mlodsza siostre. i to taka, ktora jest w tobie zakochana... o sodomo i gomoro..............

- to jest ważne, no wiesz, ile ma sie lat. mówisz to tak, jakbyś się wstydził, że masz dwadzieścia trzy. jakie są twoje powody do wstydu? - zapytała sprytaśnie i wlepiła w niego spojrzenie, przy czym oblizała górną wargę, co miało zawierać chyba jakiś taki element prowokacji, kurczę, chciało jej się go tak, a teraz żałowała, bo się z nim nudziła, unosił się nad nią wyższością i tak dalej, co jej nie pasowało nic a nic. - czy może po prostu chciałbyś być gorącą siedemnastolatka? - kto cie nauczył tego siedemnastolatko

-po prostu nie wydaje mi sie to jakos bardzo wazne, tyle. - westchnal, siorbiac troche, bo juz wypil. zastanowil sie i pomyslal, ze chu tam, raz kozie smierc, dawno nie bylo seksu, a raquel wydawala sie chetna (i nawet sie chyba myla) - masz ochote na eee herbate? drinka? kakao?

- kakao, w sumie dawno nie piłam, a skoro już przymierzamy się do słodyczy - chwyciła za swojego jeszcze niedopitego shake, została go ponoć połowa, żeby nim lekko potrząsnąć, od rozlania się szejka uchroniła ją plastikowa pokrywka, bo już zdążył sie roztopić (przez całą noc). - ale tylko na kakałko, santiago - roześmiała się, nachylajac nieco w jego stronę ponad stołem.

nie to żeby skojarzyło mi się z analem xd
-nic więcej nie sugeruję. - powiedział zupełnie niewinnie, nie uśmiechając się w odpowiedzi, bo to santiago. i poszli?

wyszedł właśnie z maka, dzierżąc jakiś tuczący, tłusty zestaw w papierowej torbie, zamierzając zjeść swoje mak czikeny, frytki i inne złe rzeczy po drodze do klubu, bo chciał się najeść przed imprezą, chociaż zazwyczaj to jadał po, ale był wyjątkowo wprost głodny! wziął właśnie gryza kanapki, wlepiając bezczelne spojrzenie w tyłek dziewczyny idącej przed nim.

którą to dziewczyną mogła być właśnie claudia, które siłowała się z zapięciem swojej brązowej torby, której suwak odmówił posłuszeństwa w najmniej oczekiwanym momencie. nie, żeby takie zdarzenie kiedykolwiek mogło być oczekiwane, no ale. zatrzymała się więc w efekcie i klnąc pod nosem szarpała suwak, który pewnie w końcu się urwał. muszę dodawać, że była bliska ciśnięcia torbą o chodnik i ruszenia przed siebie?

- spokojnie, wdech wydech, zero wkurwu - roześmiał się pod nosem, rozpoznając w tejże dziewczynie claudię, oczywiście, nie pamiętał, jak miała na imię, wiedział tylko, że obiecała mu, że pójdzie z nim na skręta, a nie poszła, wiec biorąc pod uwagę rosnące odsetki miał nadzieję, że nie skończy się na skręcie tym razem, o ile będzie miał szczęście. - niech zgadnę, torebka za pięćset ojro, psująca się po dwóch dniach? - zapytał. - mogę ci to naprawić, ale nie tutaj.

-pieprzyć torebkę, dostanę następną - mruknęła zła na cały świat. pewnie w takich momentach wyłaziła z niej ta zła strona mocy, he he. zmanierowana modeleczka, którą na co dzień dzięki co panie boże nie była. uśmiechnęła się mimo wszystko do mathieu, bo jego propozycja była słodka tak jak on cały. założyła też włosy za ucho, a torebkę na ramię, poddając się ostatecznie w nierównej walce z suwakiem - ale dzięki za propozycję naprawy - zreflektowała się w ostatniej chwili.

- ta propozycja niekoniecznie dotyczyła naprawy - odparł, zajmując się przez kilka sekund mierzeniem jej wzrokiem, od obcasów jej szpilek do czubka głowy, zatrzymująć się na jej cyckach przez krótką chwilę, która mu sie wydawała być zdecydowanie zbyt krótka. - i nadal jest aktualna - dodał, robiąc krok w jej stronę i kładąc dłoń na jej ramieniu, które zaczął masować. - kim ty w ogóle jesteś? - pytał o imię, nie to, ze kojarzył ją sobie z modelką, nawet jeśli wyglądała mu na taką, co łazi po wybiegach.

-a ty? - zapytała takim tonem, jakby podejrzewała go o wszystkie okropne rzeczy na świecie, jednocześnie strącając dłoń mathieu ze swojego chudego ramienia. cofnęła się o krok i zmarszczyła brwi, mierząc go trochę przestraszonym spojrzeniem. nagle przestał być taki uroczy jak jeszcze sekundę temu. przybrał jakiś bardziej okropny wyraz. zresztą wcale nie dziwimy się jej reakcji. nie pamiętała wcześniejszego spotkania z nim, a jego poufałość wydała jej się nazbyt natarczywa.

- jestem facetem, którego spotkałaś kilka tygodni temu na jakiejś tam ulicy i który zapomniał twojego imienia. i nie patrz na mnie, jakbym był jakimś upiorem, to tylko żarcie od maka - potrząsnął torbą, sądząc, że może claudie spodziewa się, iż ma tam cały swój magazyn broni albo podstawowe przyrządy gwałciciela, bo zrobiła taką minę, że i on cofnął się o krok, nie chcąc stracić swojej szansy na sprawienie, żeby uśmiechnęła się tylko dla niego, była cholernie, cholernie ładna, a on lubił właśnie te najładniejsze. - mathieu.