Square du Vert-Galant

okej, więc uznajmy, że thomas (cały czas zapominam, jak on ma na imię-.-) siedział sobie na jednej z ławek i popalał camela, myśląc o tym i owym.

cammie natomiast przechodziła tędy niezbyt spiesznym krokiem, popalając mentolowego lucky strike'a i popijając ajsti z puszeczki. zrobiło jej się trochę zimno, więc z tej okazji przystanęła obok ławki, na której rezydował thomas i postawiwszy na niej torbę oraz puszkę, zaczęła szukać sweterka, który uprzednio gdzieś do ów torby upchnęła.

- czesc!!!!!!!!!!!!!!!!!! - zawolal do camille, usmiechajac sie glupkowato. mial nadzieje, ze to rzeczywiscie camille, bo nie widzieli sie jakies 23892392389 lat, a scislej mowiac trzy, xd, wiec istniala calkiem duza szansa, ze sie pomylil, i ze teraz wyjdzie na glupka. albo przynajmniej desperata, ktory podrywa laski w parq, czy szuka przyjaciol:d

-hmm? - spojrzała na niego jak na idiotę, dopóki nie przyjrzała mu się dokładniej, poznając w ów człowieku, który ją zaczepił thomasa. posłała mu więc chwilę później promienny uśmiech, opadając na ławce tuż obok niego i nawet nie oblewając siebie/jego swoją ajsti z puszki, którą wzięła do rączki i podsunęła thomasowi, niemo proponując poczęstowanie się nią. mowa ciała i gestów, ave - nie poznałam cię. co tam?

pokręcił głową, tym samym dziękując jej za tę jakże wspaniałą propozycję. nie chciało mu się pić, a poza tym z pewnością bał się sepsy, świnskiej grypy i innych takich... - w porządku, całkiem nieźle sobie radzę w życiu i tak dalej. - zaśmiał się. - a u ciebie? - zapytał chyba z grzeczności, bo według niego było to idiotyczne pytanie, szczególnie kiedy nie widzieli się kilka lat i niespecjalnie wiadomo, czy powiedzieć 'w porządku' czy opisywać co się działo przez te wszystkie lata xd

-um - zmarszczyła brwi, po wydaniu z siebie bliżej nieokreślonego dźwięku, bo nie miała pojęcia co mu odpowiedzieć - właściwie to.. nic takiego - mruknęła w końcu, spoglądając na niego niepewnie - zdaję maturę - dorzuciła w ramach bonusa, wzruszając ramionami. napiła się, potrząsnęła butelką, żeby przekonać się, że jest pusta, po czym wyciągnęła rękę i wyrzuciła ajsti do kosza, powracając do poprzedniej pozycji - jejku, gdzie się chowałeś, że nie mogliśmy się spotkać jakoś.. wcześniej? - pewnie był na misji w iraku xd.

- trochę w paryżu, trochę w okolicach, trochę w londynie. a poza tym, nawet kiedy byłem w paryżu, to raczej non-stop imprezowałem, więc sama rozumiesz. - uśmiechnął się jednokącikowo, przysuwając nieznacznie do cammie. sama nie wiem czemu to zrobił, on pewnie miał w tym jakiś ukryty cel, no ale :p

-oh, jakoś mnie to nie przekonało. to znaczy nadal mogłeś znaleźć minutę, żeby napisać mi smsa - czuła się trochę porzucona i zaniedbana, w końcu wcześniej mieli zupełnie niezły kontakt. może nawet coś między nimi było, skoro budujemy historię na bieżąco. w takim układzie cammie nieznacznie się od niego odsunęła, zakładając nogę na nogę. machała stopą w rytm tylko sobie znanej melodii.

- nie miałem do ciebie numeru. wybacz mi, źle zrobiłem, wiem, ale chciałbym to... hm, naprawić? to znaczy jeśli mi na to pozwolisz. - uśmiechnął się nieznacznie. thomas doskonale wiedział, że zachował się jak skończony kretyn wyjeżdżając właściwie bez słowa i później olewając ją przez te wszystkie lata, ale ludzie się zmieniają i takie tam.

-nie wiem, zastanowię się - powiedziała, siląc się na obojętny ton, chociaż pewnie wystarczyłby jeden uśmiech ze strony thomasa i ponownie by zmiękła. jak za każdym razem. bo matijas ma piękny uśmiech, nawet blizna dodaje mu uroku - naprawę nie wiem - dodała po chwili milczenia, chcąc za wszelką cenę dać mu do zrozumienia, że jest dupkiem. chyba wcześniej paliła papierosa. odpaliła więc kolejnego od poprzedniego, którego z kolei rzuciła za siebie, nie siląc się o zgaszenie go. spłoną!

- okej, rozumiem. masz pełne prawo się zastanowić, także, hm, dam ci na to tyle czasu, ile potrzebujesz. masz tu mój numer, jak coś, to dzwoń, pisz, cokolwiek. - posłał jej całkiem przyjazny uśmiech i wręczył swój numer na jakiejś kartce, bo powiedzmy, że zawsze miał taką karteczkę przy sobie, bo nigdy nie wiadomo kiedy spotka się jakąś całkiem fajną dziewczynę i w ogóle!

nosił wizytówki? pewnie ze swoim zdjęciem w slipkach w panterkę :d.
-mhm - mruknęła, chowając karteczkę do jakiejś przegródki w portfelu, który wrzuciła do torby. miała nadzieję, że żaden złodziej tego nie widział i nie zapragnie jej teraz okraść. zerknęła na thomasa, dochodząc do wniosku, że nie byłby zbyt pomocny w celu ewentualnego odzyskania portfela :d. nie ma to jak wątpić w faceta, dobrze, że nie powiedziała tego na głos, bo byłoby to zabicie jego ego na miejscu. w dodatku w wyjątkowo brutalny sposób - napiszę - poinformowała go po chwili zastanowienia, wypuszczając dym. zawsze chciała nauczyć się puszczania kółeczek.

ja umiem:') tzn co tysięczny raz mi wychodzi i wyglądam wtedy jak debil, no ale.
- cieszę się. - poinformował ją. miał nadzieję, że cammie zrobi to prędzej niż później. pewnie będzie co chwilę zerkał na ekran telefonu, żeby sprawdzić czy aby przypadkiem camille do niego nie napisała. ahh ten thomas :d - hm, nie jest ci zimno czy coś? - zainteresował się.

-jest, dlatego już pójdę - i poszła:d