musee d'orsay

siedziała na murku przy fontannie i ogladala swoje trampki. dzisiaj z kolei była wypoczęta i trochę znudzona, bo nie miała co robić, kiedy ojciec dał jej dzień wolny.

natomiast leo wracał z teatru. miał na sobie jakąs ładną marynarę, dwurzędową jak chuck w pierwszym odcinku, ruraski i trampki właśnie, które ni chuja nie pasowały do reszty.
-cześć, hannah - przywitał się grzecznie, kiedy już ją zauważył i po krótkiej wewnętrznej walce podszedł.

hannah podniosła głowę i uśmiechnęła się do niego, przygryzając później dolną wargę.
- cześć, leo. co ty tutaj robisz? - bo w paryżu pewnie niecodziennie wpada się na znajomych. nie mniej jednak to było spotkanie z serii miłe i przyjemne. gorzej, gdyby spotkała swojego byłego na przykład.

będzie tak samo mroczny jak były hope, czy którejś tam nie pamiętam imienia. ale chyba hope?
-hm, właśnie wracałem z teatru - odpowiedział i pewnie mówiąc to wskazał jakiś kierunek, po czym podniósł rękę i przeczesał nią włosy. gest całkowicie w stylu dana humphreya, którego kochamkocham - a ty? to znaczy. miło cię widzieć.

holly to była. i nie wiem, nie wymyslilam jeszcze kto jest jej byłym xd. hannah przyglądała mu się przez chwilę, po czym znów spuściła wzrok na swoje buty.
- ja? hm, odpoczywam. to znaczy mam dzisiaj dzień wolny i nie chciało mi się siedzieć w domu, więc po prostu wyszłam na spacer - wyjaśniła krótko i uśmiechnęła się do niego łagodnie. ostatnio chyba u niego zasnęła, więc było jej trochę głupio.

i tak wszystkie w pewnym momencie to były sophie :d
-czyli nie będziesz miała nic przeciwko jeśli zabiorę cię na kolację? - zapytał, zastanawiając się teraz czy aby nie przesadza. moze hannah nie była nim zainteresowana w takim stopniu jak on nią? podrapał się w nos i kopnał jakiś kamień.

no<3xd.
- hm, chyba nie będę miała nic przeciwko, o ile po drodze pozwolisz mi pójść do domu, bo chyba powinnam się przebrać. nie byłam przygotowana na takie opcje - zaśmiała sie pod nosem, ale podniosła, bo prawdę mówiąc zrobiło jej się zimno. miała na sobie tylko jakiś długi tyszercik i legutki, więc zadrżała, obejmując się ramionami.

-niech będzie i tak - zgodził się, bo dlaczego by nie. nawet dostrzegł to, że jest jej zimno i zdjął swoją skórę, zarzucając jej na ramiona - prowadź.