Place de la Concorde

stała oparta plecami o jedną z latarni i walczyła z zapalniczką, która chyba ostatecznie umarła. oczywiście dawała znaki już wcześniej, ale camille nie spodziewała się zgonu akurat w chwili największego głodu nikotynowego. zaklęła pod nosem i zaczęła rozglądać się za potencjalną ofiarą, posiadającą ogień.

thomas akurat szedl tedy gdzies, nie wiem gdzie, wiec sie mnie nie pytaj, hehe. szedl dosyc szybko i byl generalnie zamyslony itepe, itede i w ogole nie zauwazyl camille, chociaz przeszedl jej wlasciwie pod samym nosem, no cusz.

natomiast camille, która i tak od pewnego czasu się uważnie rozglądała, naturalnie go zauważyła i nawet za nim krzyknęła
-thomas, stój debilu - co może nie było zbyt uprzejme, ale pewnie skuteczne. skuteczne?

thomas zapewne zupelnie jak ja, raczej nie reagowal, kiedy go wolano, takze musiala minac chwila nim zorientowal sie, ze to do niego, a gdy juz to nastapilo, wrocil sie i stanal przed camille, usmiechajac sie troche jak debil. nawet nie troche. - czesc, sory, nie zauwazylem cie!

-no wiesz - skarciła go wzrokiem i zawisiła spojrzenie zapewne na klatce piersiowej thomasa,bo nie była jakąs modelką i nie dorównywała mu wzrostem. dzięki bogu. lekki przeyeb gdyby była od niego wyższa - czuję się tym faktem głęboko dotknięta - dodała po chwili namysłu, budując nastrój grozy i napięcia!

- oh, przepraszam, cóż mogę zrobić byś wybaczyła mi ten haniebny czyn? - zapytał, zupełnie poważnym tonem, ale jednocześnie uśmiechał się jednokącikowo, więc nie mówił, hm, zupełnie poważnie. powiedzmy. obadał sobie jeszcze cammie od góry do dołu, lecz raczej dyskretnie, nie jak loczeq na przykład, i stwierdził, w myślach na razie, że wygląda dziś bardzo, bardzo ładnie. przystojnie wręcz :p

jestem za, a nawet przeciw. pewnie wyglądała jak rozjechany jeż nocą na autostradzie. wcale nie jaram się znowu pidżamą. odkopałam płyty i ;lans;.
-hm, nie wiem. jakieś propozycje? - zapytała, unosząc brew. skrzyżowała nawet ręce na piersi w ramach uzyskania bardziej obrażonej pozycji. aczkolwiek póki co nie seksualnej. posucha wśród moich postaci.

- mogę kupić ci kwiaty, postawić ci drinka, iść z tobą na kolację, zapleść ci warkocze.. no nie wiem, wybieraj. - uśmiechnął się szelmowsko i zmierzwił sobie włosky. chciał jeszcze zaproponować to, że mógłby ją przelecieć, ale hm, powstrzymał się, obawiając tego, jak camille zaregowałaby!

-warkocze brzmią przekonująco - odpowiedziała po chwili udawanego namysłu i uśmiechnęła się przebiegle. była więcej niż pewna, że thomas nie potrafi pleść warkoczy, bo przecież był mężczyzną i na co byłaby mu taka umiejętność, skoro nawet nie każda dziewczyna to potrafi!

- jestes tego pewna? - zapytal raz jeszcze. kiedys potrafil plesc warkocze, bo zawsze robil je swojej siostrze, ale to bylo wieki temu i chyba juz nie pamietal jak to sie robi :c mial nadzieje, ze cammie jednak sie rozmysli, bo inaczej troche skifa. pewnie nawet nie troche, no ale.

-pewniejsza niż pewna, thomas. pokaż co potrafisz - potem pewnie zapisze go do mam talent. trochę obawiała się, że zaplącze jej włosy i będzie musiała je obciąć, a potem nosić perukę, ale była gotowa zaryzykować. przysiadła na pierwszej lepszej ławce i poklepała miejsce obok siebie.

usiadł więc koło niej, trochę zmartwiony, że zrobi z siebie kretyna, albo zrobi coś tak przerażającego z jej włosami, że cammie go znienawidzi i już nigdy więcej się do niego nie odezwie. - ile chcesz warkoczy? tzn taki jeden z tyłu, dwa? bo więcej nie mam zamiaru ci robić :p

-jeden - odparła po chwili namysłu, zastanawiając się, która z wymienionych przez niego opcji będzie najmniej szkodliwa dla jej ładnych włosów. dotknęła ich tęsknie i uśmiechneła się dzielnie do thomasa - no dobra.

thomas zaczął więc robić jej warkocza, co mimo wszystko nawet mu wychodziło, bo jak widać, chociaż minęło 114452121451 lat, to nie wyszedł z wprawy!! yeah!! no nieważne. - mam nadzieję, że ci się spodoba, bo szkoda byłoby, gdyby moje starania poszły na marne.

-będziesz musiał być moim lustrem i sam ocenić. liczę na szczerość - dodała, bo mimo wszystko nie chciała iść przez pół paryża, wyglądając jakby uciekła z zakładu dla chorych psychicznie. pomacała warkocz ręką, dochodząc do wniosku, że przynajmniej mniej przypomina to czym miało być z założenia.

- ślicznie wyglądasz. zresztą jak zawsze. - uśmiechnął się szeroko, ukazując jej tym samym swoje seksi ząbki. - więc jak, wybaczyłaś mi teraz? - zapytał jeszcze, trochę się chichrając, ale nie jak opętany, albo jak hotka, hm.

-mhm - odpowiedziała, kiedy już odsunęła się od ust thomasa. więc teraz czas na drobną retrospekcję. cammie uśmiechnęła się do thomasa i bardzo powoli, a jednocześnie stanowczo, czyli innymi słowy z przekonaniem słuszności swojej decyzji, przysunęła się do niego, kładąc dłonie na jego szerokich ramionach i pocałowała delikatnie w sam środek ust.

jak mniemam, thomas odwzajemnił pocałunek, poczym uśmiechnął się do niej milutko, nie komentując całego zdarzenia. owszem, podobało mu się i w ogóle był zadowolony z przebiegu sytuacji i tak dalej, ale nie będzie się przecież zanadto podniecał.

uśmiechnęła się do niego w sposób, który spokojnie mógł uchodzić za alternatywę nieśmiałego 'przepraszam'. oczywiście upozorowanego. przecież nie chciała przeprosić go za pocałunek, który wyjątkowo jej się na domiar wszystkiego podobał. przelotnie dotknęła nawet ust opuszkami palców.

- hm, a więc, cammie, cammie, cammie... nie jest ci zimno, czy coś? - zainteresował się, starając się właściwie przerwać tę ciszę, która niezbyt mu się podobała, nie wiedzieć czemu w zasadzie. jeszcze raz zmierzwił swoje włoski, bo pewnie zawsze tak robił, kiedy się denerwował. albo cokolwiek, nie wiem, nieważne xd

-trochę - przyznała, bo dopiero kiedy o to zapytał, poczuła, ze faktycznie jest jej zimno. objęła się z tej okazji ramionkami, przy okazji spoglądając na zegarek na swoim chudym przegubie - o kierwa! już dziesiąta? muszę się zbierać, zanim dojadę do domu, będzie pewnie jedenasta i wtedy zostanę zabita przez mamę.

thomas zdjął więc swój ładny kardigan, który miał na sobie i narzucił go na ramiona camille. - odprowadzić cię? - zapytał, starając się nie pokazać po sobie, że kurewsko mu zimno, bo przecież został teraz w samym tiszerciku.

-trafię sama, thomas, a mieszkasz po drugiej stronie paryża. nie chcę robić ci problemu - odpowiedziała i zanim zastanowiła się nad tym co robi (już drugi raz), przytuliła się do niego, masując plecki, które przy okazji rozgrzewała - zimno ci.

- alez nie robi mi to problemu. naprawde. i nie jest mi zimno. - powiedzial, glaszczac ja delikatnie po wloskach. wciaz byl dumny z siebie i tego warkocza, ktory jej zrobil, xd, no ale niewazne. - moze chociaz zadzwonie ci po taksowke, co? nie chce sie potem martwic, ze cos ci sie stalo.